رابطه میان سرمایه فکری با بهره‌وری منابع انسانی و عملکرد شغلی از دیدگاه کارکنان یک بیمارستان نظامی

زمینه و هدف: افزایش بهره­ وری و عملکرد شغلی یک دغدغه اصلی برای مدیران است. سرمایه فکری می­تواند بستری مناسب برای افزایش بهره­ وری منابع انسانی و عملکرد شغلی فراهم کند. پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه بین سرمایه فکری با بهره­ وری منابع انسانی و عملکرد شغلی از دیدگاه کارکنان یک بیمارستان نظامی می باشد. روش‌ها: جامعه آماری شامل کارکنان یک بیمارستان نظامی در شهر تهران در سال 1397 می باشد. تعداد 253 نفر به روش نمونه ­گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. به منظور جمع آوری داده‌ها از پرسشنامه­ های سرمایه فکری Bontis، بهره­ وری Taylor & Brent و عملکرد شغلی Patterson استفاده شد. پایایی و روایی ابزار اندازه­گیری با روش­های آلفای کرونباخ و تحلیل عاملی تأییدی صورت گرفت. تحلیل داده­ها با روش مدل­سازی معادلات ساختاری با استفاده از نرم­ افزار  Lisrel انجام شد. یافته‌ها: سرمایه فکری تأثیر مثبت و معناداری بر بهره­ وری منابع انسانی (512/0=  ,β415/4= t) و عملکرد شغلی کارکنان (831/0=,β 510/5= t) دارد. علاوه ­براین، هریک از مؤلفه‌های پیش­بین سرمایه فکری شامل ساختاری، انسانی و رابطه ­ای به طور مثبت و معنادار متغیرهای ملاک یعنی بهره ­وری منابع انسانی و عملکرد شغلی را پیش­بینی می­کند. در میان مؤلفه ­های سرمایه­ فکری، سرمایه انسانی و سرمایه ساختاری به ترتیب بیشترین همبستگی را با بهره­وری منابع انسانی و عملکرد شغلی دارند. نتیجه‌گیری: بهبود وضعیت سرمایه فکری و ابعاد آن (ساختاری، انسانی و رابطه­ای) می­تواند منجر به افزایش بهره­ وری نیروی­ انسانی و عملکرد شغلی شود. مدیران بیمارستان با متناسب کردن شرح شغل و شرایط احراز شغل می­توانند موجب به وجود آمدن احساس ارزشمند بودن در کارکنان شوند. یافته ­های این پژوهش مفاهیم نظری و بینش برای مدیران فراهم می­کند.